HBs przeciwciała

Oznaczenie stężenia przeciwciał anty-HBs – specyficznych dla powierzchniowego antygenu wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV) w surowicy krwi ma na celu ustalenia poziomu serokonwersji badanego. Badanie wykonywane jest u chorych na wirusowe zapalenie wątroby typu B (WZW B) w celu ustalenia stadium choroby oraz u osób  zdrowych, poddanych szczepieniu przeciw wirusowi HBV,  w celu określenia stopnia odporności na wirus. Wirus  zapalenia wątroby typu B (HBV)  jest najczęstszą przyczyną ostrego oraz przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby (WZW B) na świecie. HBV jest DNA-wirusem należącym do rodziny hepadnawirusów. HBV przenoszony jest przez płyny ustrojowe w wyniku kontaktu seksualnego lub drogą parenteralną (pozajelitową). Przeciwciała anty-HBs pojawiają się w krwiobiegu chorego zwykle po zniknięciu antygenu powierzchniowego (HBsAg) i są na ogół objawem zdrowienia i nabycia odporności na HBV. W naturalnym przebiegu infekcji HBV do serokonwersji dochodzi w 2-4 tygodni od zaniku antygenu HBs w surowicy osób, które przebyły ostre zapalenie wątroby oraz u 1-2% osób chorych na przewlekłe zapalenie. W przypadku osób zdrowych, szczepionych przeciw wirusowi HBV, minimalny poziom przeciwciał gwarantujący odporność  na zakażenie wynosi 10mIU/ml. W interpretacji wyniku należy uwzględniać czas jaki upłynął od zakończenia cyklu szczepień, według wskazówek producenta szczepionki.