Grupa krwi

Układ grupowy ABO jest najważniejszym układem grupowym krwinek czerwonych ze względu na:

1. Regularne występowanie przeciwciał dla tych antygenów układu ABO, których nie posiadają krwinki danego osobnika. Ludzkie krwinki czerwone  przynależą do jednej z grup krwi: A, B, AB lub O. Przeciwciała anty-A i anty-B klasy IgM reagując in vivo z antygenami A i B aktywują tzw. dopełniacz i wywołują reakcję hemolityczną. Ponieważ przeciwciała te  powstają niezależnie od wcześniejszego kontaktu z obcymi krwinkami czerwonymi, dlatego już pierwsze przetoczenie krwi z antygenami, których chory nie posiada, wywoła groźną dla życia reakcję poprzetoczeniową. Z uwagi na to  podstawową zasadą stosowaną w krwiolecznictwie jest zasada przetaczania krwi jednoimiennej w zakresie antygenów układu ABO i antygenu D.
2. Powszechność występowania w ustroju człowieka. Grupy krwi praktycznie pozostają niezmienne przez całe życie. Może ona ulec zmianie u osób po przeszczepie szpiku kostnego.
Układ grupowy Rh jest jednym z najbardziej polimorficznych układów grupowych krwi. Antygeny tego układu znajdują się wyłącznie na krwinkach czerwonych, nie spotyka się ich na innych komórkach, czy w płynach ustrojowych. Najczęściej określane, klinicznie istotne  antygeny układu Rh to antygeny: D,C,c,E,e i Cw. Za najważniejszy antygen tego układu uważa się antygen D, który spośród wszystkich antygenów grup krwi jest najbardziej efektywnym immunogenem. Dlatego też obecność lub nieobecność tego antygenu na krwinkach czerwonych  decyduje o zakwalifikowaniu ich do grupy RhD+ albo RhD-. Badanie antygenu D wykonujemy na dwóch różnych seriach odczynników monoklonalnych: anty-RhD VI+ i anty-RhD VI-.
Aglutynacja krwinek badanych pod wpływem odczynnika monoklonalnego anty-D świadczy o obecności antygenu D, krwinki są RhD+ (dodatnie). Brak aglutynacji wskazuje na to, że krwinki nie zawierają antygenu D, są więc RhD- (ujemne). Jeżeli stwierdza się słabą aglutynację krwinek badanych z odczynnikami monoklonalnymi anty-D (+/- lub +), a autokontrola jest ujemna i jednocześnie kontrole: dodatnia i ujemna odczynnika monoklonalnego wskazują na prawidłową jego aktywność i swoistość, należy brać pod uwagę obecność odmiany D słabe.