Immunoglobulina w surowicy

Sprawdź cenę:

  • Wybierz masto

  • Opis

    Oznaczenie całkowitej IgE w surowicy krwi jest  przydatne w diagnostyce chorób pasożytniczych i pomocnicze w diagnostyce alergii. Cząsteczka IgE pośredniczy w reakcji nadwrażliwości typu I, odpowiedzialnej za reakcję anafilaktyczną, alergiczny nieżyt nosa, astmę i egzemę i alergie pokarmowe.  Alergeny wywołujące te reakcje dzielone są na alergeny  wziewne i pokarmowe.  IgE stanowi miejsce kontaktu alergenu i wyspecjalizowanej komórki układu odpornościowego. Poza pulą  krążącą,  IgE znajduje się na  powierzchni mastocytów i granulocytów zasadochłonnych. Związanie alergenu przez powierzchniową IgE  na tych komórkach  stanowi bodziec do uwolnienia przez komórkę histaminy i rozpoczęcia mechanizmu prowadzącego do atopowej reakcji alergicznej. Alergie na alergeny pokarmowe i wziewne są związane z tzw. IgE alergenowo-specyficzną,   a stopień immunizacji przez te alergeny  nie musi przekładać się na stężenie we krwi wszystkich przeciwciał klasy IgE, czyli całkowitej IgE (total IgE). Przyjmuje się jednak, że u osób ze stężeniem całkowitej IgE przekraczającej 300 U/ml, prawdopodobieństwo alergii IgE zależnej jest znacznie większe niż u osób z niższym poziomem IgE. Ponadto obserwuje się wzrost stężenia całkowitej IgE z wiekiem, co pośrednio świadczy bezobjawowym uczuleniu na kolejne alergeny.  Wysokie  stężenia IgE obserwowane są u osób z infestacjami pasożytniczymi, chorych na egzemę nadkażoną gronkowcem,  z równoczesnym uczuleniem na gronkowca lub na nadkażające grzyby z rodzaju Malassezia, chorych na grzybicze zapalenie zatok i alergiczną aspergilozą oskrzelowo-płucną. Rzadko wzrost poziomu całkowitej IgE towarzyszy szpiczakowi. Istnieje możliwość monitorowania leczenia cyklosporyną lub azatiopryną  ostrych przypadków egzemy,  przez oznaczanie spadku stężenia całkowitej IgE, który towarzyszy remisji choroby.

Badania laboratoryjne

Zobacz wszystkie
Skip to content